Keles, Bursa'nın il merkezine 56km uzaklıktaki bir ilçesidir.

Coğrafi Konumu

İlçe, Keles Deresi vadisinde kurulmuştur. Keles Deresi, Uludağ-Eğriöz Dağları arasındaki platoyu yaran Kocasu Çayı’nın bir koludur. Batıdan Hüseyin Alanı Geçidi ile Bursa'ya; doğudan Tepel Geçidi ile İnegöl'e bağlanır. Doğu ve kuzeydoğuda İnegöl ilçesi, güneydoğuda Kütahya ili, kuzeyde merkez ilçe ile çevrilidir. İlçenin yüzölçümü 640kilometrekare, yüksekliği 1050metre civarındadır.

Yüzey Şekilleri ve İklim

Uludağ’ın uzantıları olan Tepel Dağı ve Dümen Dağ civarındaki başlıca yükseltilerdir. Nilüfer çayı, Sakarı ve Keles dereleri belli başlı akarsularıdır.

Keles ilçesinde Marmara ve Ege bölgelerinin geçit iklimi hakimdir. Yağışlar daha çok kış ve bahar aylarında görülür. İlçeye Güneybatı ve Kuzey rüzgarları hakimdir. Yaygın bitki örtüsü karaçam ormanlarıdır. Uludağ'a yaklaştıkça Köknar, Yabani Kavak, Ardıç ve Gürgen gibi ağaç türlerine rastlanır.

Nüfus ve Ekonomi

1 belediye ve 36 köyden oluşur. Nüfusu 18bin’dir. 1999’a kadar göç alan bir ilçe iken Marmara Depreminden sonra göç vermeye başlamıştır.

İlçe halkının büyük bölümü geçimini tarım ve hayvancılıktan sağlamaktadır. Tarım ürünleri içersinde en önemli gelir kaynağını çilek, kiraz, vişne, tütün, nohut, anason gibi ürünler oluşturmaktadır. Verimli tarım ancak Nilüfer Çayı vadisi ve Kocasu ırmağı vadisinde yapılmaktadır.

İlçede sanayi kuruluşu yoktur. Son yıllarda süt işleme tesisleri merkez ve köylerde kurulmaya başlanmıştır. İlçede yaklaşık Keles Linyitleri Başmühendisliğine ait linyit kömürü ocağı bulunmaktadır.

Halk tarım ve hayvancılık gelirlerinin yanında Bursa ve diğer illere mevsimlik işçilik için çalışmaya gitmektedirler.

Haydar ve Çayören (Hereke, Heracles) köyü yakınlarında doğal sıcak su kaynakları bulunur ancak turizme yönelik tesisler yapılmamıştır. Harmancık, trekking, kamp ve avcılık için uygun bir bölgedir. Orhaneli/Kocasu Çayı rafting için elverişlidir.

= Tarih

1953 yılına değin Orhaneli'ne bağlı nahiye olan Keles bölgesinde Bitinya, Roma, Bizans kalıntıları bulunur. Roma döneminde önemli yerleşim birimlerinden biri olmuştur. M.S. 548’de yaygın bir vebadan sonra yöre önemini yitirmiş ve kent terkedilmiştir ancak Uludağ’ın keşişler tarafından önem kazanması ile Keles’e canlılık gelmiştir. Osmanlı Beyliği’nin kurulduğu 12. yy’da göçmen yörük boyları bölgeye gelip yerleşmiştir. Moğol istilasından kaçarak Anadolu’ya göçen Türk boyları Selçuklu İmparatorluğu idaresinde uç beyliği olarak Karacadağ yöresine yerleşmişler, beylik genişleyince Keles ve civarındaki yaylalar yazlık olarak kullanılmıştır. Keles’e 4 km. mesafedeki Kocayayla’da o dönemde Sultan otağ çadırı kurulduğu bilinmektedir. Kocayayla’da yapılan Sultan Camii’nin kaltıntıları da mevcuttur. Yıldırım Beyazıt’in kardeşi Yakup Bey tarafından yaptırılan külliye ilçedeki en önemli tarihi eserdir.

Ahmet Vefik Paşa’nın valiliği döneminde yörük göçmenler Keles’e yerleştirilmiştir. Yunan işgali sırasında ilçe büyük zarar görmemiş, Kelesli milisler Kurtuluş Savaşı’nda büyük yararlılık göstermiştir.

Keles uzunca bir süre Cebel (Dağ) ya da Cebel-i Cedîd (Yeni dağ) nahiyesi olarak anılmıştır, 1868-1882 arasında bir süre Bursa merkez kazaya bağlı nahiye yapılmış, sonra yeniden Adranos/Orhaneli kazasına bağlanmıştır, 1953’de ilçe olmuştur.

Keles ismi Orta Asya kökenli bir isimdir. Özbekistan’da Taşkent’e bağlı bir yerleşim biriminin adının Keles olduğu öğrenildikten sonra bu yer, kardeş şehir ilan edilmiştir. İzmir'in Kiraz ilçesinin de adı Keles'tir. Kasabanın adı muhtemelen Eski Yunan kolonilerindeki Kleos, Kilos adından gelmedir.